1 |
APOTEÓTICapoteotici, -ce, adj. (Rar) De apoteoză, care constituie o apoteoză. [Pr.: -te-o-] – Apote[oză] + suf. -otic (după hipnoză – hipnotic).
|
2 |
APOTEÓTICadj. (Rar) De apoteoză, privitor la apoteoză. [Pron. -te-o-. / < apoteoză].
|
3 |
APOTEÓTICadj. care constituie o apoteoză; triumfal. (< apote/oză + -otic)
|
4 |
APOTEÓTICapoteotici, -e, adj. (Rar) De apoteoză, privitor la apoteoză. [Pr.: -te-o-] – Din apote[oză] + suf. -otic.
|
5 |
APOTEÓTICadj. v. triumfal.
|
6 |
APOTEÓTICadj. m. (sil. -te-o-), pl. apoteótici; f. sg. apoteótică, pl. apoteótice
|
7 |
APOTEÓTICadj. (Rar) De apoteoză, privitor la apoteoză. [Pron. -te-o-. / < apoteoză].
|
8 |
APOTEÓTICadj. (Rar) De apoteoză, privitor la apoteoză. [Pron. -te-o-. / < apoteoză]. adjectiv apoteotic
|
9 |
APOTEÓTICadj. care constituie o apoteoză; triumfal. (< apote/oză + -otic) adjectiv apoteotic
|
10 |
APOTEÓTICapoteotici, -e, adj. (Rar) De apoteoză, privitor la apoteoză. [Pr.: -te-o-] – Din apote[oză] + suf. -otic. adjectiv apoteotic
|
11 |
APOTEÓTIC(-te-o-) adj. m., pl. apoteótici; f. apoteótică, pl. apoteótice adjectiv apoteotic
|
12 |
APOTEÓTICapoteotici, -ce, adj. (Rar) De apoteoză, care constituie o apoteoză. [Pr.: -te-o-] – Apote[oză] + suf. -otic (după hipnoză – hipnotic). adjectiv apoteotic
|
<< APOTÉCIU | APOTEOZÁ >> |